Local view for "http://nl.dbpedia.org/resource/Vera_Lynn"
| Predicate | Value (sorted: none) |
|---|---|
| rdfs:comment |
"Dame Vera Lynn (Londen, 20 maart 1917) is een Brits zangeres, die in de Tweede Wereldoorlog met als bijnaam "The Forces' Sweetheart" grote bekendheid kreeg. Het lied "We'll Meet Again", geschreven door Ross Parker en Hughie Charles, is haar grootste klassieker.Vera Lynn werd geboren als Vera Margaret Welch in East Ham in Londen. Zij gebruikte haar grootmoeders meisjesnaam als artiestennaam."@nl
|
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| owl:sameAs | |
| ns3:abstract |
"Dame Vera Lynn (Londen, 20 maart 1917) is een Brits zangeres, die in de Tweede Wereldoorlog met als bijnaam "The Forces' Sweetheart" grote bekendheid kreeg. Het lied "We'll Meet Again", geschreven door Ross Parker en Hughie Charles, is haar grootste klassieker.Vera Lynn werd geboren als Vera Margaret Welch in East Ham in Londen. Zij gebruikte haar grootmoeders meisjesnaam als artiestennaam. Ze begon met optreden als zevenjarige en trad voor het eerst voor de radio op in 1935, bij het destijds beroemde orkest van Joe Loss.In 1940 kreeg Lynn haar eigen radioprogramma, Sincerely Yours, waarin zij boodschappen doorgaf aan soldaten in het buitenland en verzoeknummers zong. Ze bezocht ook ziekenhuizen om jonge moeders te interviewen en hun berichten aan hun echtgenoten overzee door te zenden, en trad op voor Britse soldaten, bijvoorbeeld in het toenmalige Birma. In 1942 nam ze het nostalgische "We'll Meet Again" op, dat goed bleek aan te slaan bij de velen die tijdens de oorlog van hun geliefden gescheiden waren. Dit en haar "The White Cliffs of Dover" behoren tot de meest beroemde liederen uit die jaren.Na de bevrijding werd Vera Lynn de eerste Britse artiest die de top van de Amerikaanse hitparade bereikte, met het lied "Auf Wiederseh'n Sweetheart". Ook had ze succes met hits als "Forget-Me-Not" en "My Son, My Son".In 1975 werd Vera Lynn in de adelstand verheven. Nadat bij haar borstkanker werd geconstateerd, richtte zij een liefdadigheidsorganisatie op.Jarenlang was Lynn regelmatig te zien bij herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog; zij werd bijkans de officieuze woordvoerder van de Britse veteranen. In 1992 trad zij op op het bordes van het Airborne museum in Oosterbeek. In 1995 trad zij op bij Buckingham Palace ter gelegenheid van de vijftigste bevrijdingsdag. Tien jaar later was zij nog te gast bij een vergelijkbaar feest op Trafalgar Square, maar zingen deed zij toen niet meer. Wel hield zij een toespraak waarin ze de veteranen van WO II prees en jongere generaties opriep om zich hun offer te blijven herinneren.In 2009 maakte Lynn haar comeback in de Britse hitlijsten. Met haar album 'We'll Meet Again - The Very Best of Vera Lynn' haalde zij de album Top 20. Lynn was daarmee de oudste nog in levende zijnde zangeres, die de Britse hitparade bereikte."@nl
|
| foaf:isPrimaryTopicOf | |
| foaf:depiction | |
| ns3:wikiPageID |
"287931"^^xsd:integer
|
| rdfs:label |
"Vera Lynn"@nl
|
| dcterms:subject | |
| ns3:thumbnail | |
| ns3:wikiPageRevisionID |
"31925087"^^xsd:integer
|
| owl:sameAs |
All properties reside in the graph http://purl.org/collections/nl/niod/dbpedia_dump.ttl
The resource appears as object in one triple:
{ niod:entity-Vera_Lynn, owl:sameAs, Vera Lynn }