Local view for "http://nl.dbpedia.org/resource/Erich_Raeder"
| Predicate | Value (sorted: default) |
|---|---|
| rdfs:label |
"Erich Raeder"@nl
|
| rdfs:comment |
"Erich Johann Albert Raeder (Wandsbeck (tegenwoordig Wandsbek, district van Hamburg), 24 april 1876 - Kiel, 6 november 1960) was een Duits vlootvoogd en maritiem historicus.Hij diende in de Eerste Wereldoorlog onder admiraal Franz von Hipper. In 1920, na de Eerste Wereldoorlog, was hij betrokken bij de rechtse couppoging van Wolffgang Kapp. Daarna werd hij op non-actief gesteld."@nl
|
| ns3:abstract |
"Erich Johann Albert Raeder (Wandsbeck (tegenwoordig Wandsbek, district van Hamburg), 24 april 1876 - Kiel, 6 november 1960) was een Duits vlootvoogd en maritiem historicus.Hij diende in de Eerste Wereldoorlog onder admiraal Franz von Hipper. In 1920, na de Eerste Wereldoorlog, was hij betrokken bij de rechtse couppoging van Wolffgang Kapp. Daarna werd hij op non-actief gesteld. In 1928 werd hij opperbevelhebber van de Duitse Kriegsmarine met de rang van admiraal.Hitler had al voor de machtsovername in 1933 in Mein Kampf en bij andere gelegenheden gepleit tegen een sterke marine, omdat hij dacht dat de Britse-Duitse rivaliteit ter zee de Britse vijandschap tijdens de Eerste Wereldoorlog tegen Duitsland veroorzaakt had, terwijl hij de Britten als potentiële bondgenoten zag. Raeder wist hem echter om te praten en zijn rol werd dus steeds uitgebreider. Hij werd door Hitler op de hoogte gesteld van de oorlogsplannen en werd door hem vertrouwd, hoewel Raeder geen lid was van de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij). In 1939 werd hij groot-admiraal, de hoogste rang binnen de Duitse Kriegsmarine. Zijn marine speelde een belangrijke rol bij de verovering van Denemarken en Noorwegen in 1940. Daarna kreeg hij de taak om de Duitse wateren te beschermen tegen de geallieerden en trans-Atlantische konvooien naar Engeland en, vanaf juni 1941, de Sovjet-Unie aan te vallen. Dit leverde wel enkele successen op, maar te weinig om de verliezen van de Admiral Graf Spee (1939), de Blücher (1940) en de Bismarck (1941) goed te maken. Door voortdurende Britse bombardementen op Duitse schepen in de Atlantische havens hadden die het te druk met hun eigen veiligheid en met het repareren van de schade. De U-Boten van admiraal Karl Dönitz deden het beter. Hitler, en met name zijn plaatsvervanger Hermann Göring, waren steeds minder te spreken over Raeder. Hij diende daarom in januari 1943 zijn ontslag in. Hij werd opgevolgd door Dönitz, die toen de kans kreeg alle kaarten op het U-bootwapen te zetten. Raeder kreeg de rang van Admiraalinspecteur, die voordien nog niet bestond in de Kriegsmarine en ook niet veel inhield; het was duidelijk bedoeld om hem zijn gezicht te laten redden.In 1946 werd hij tijdens de Processen van Neurenberg tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Hij zat zijn straf uit in de Berlijnse Spandaugevangenis. Vanwege zijn slechte gezondheid kwam hij op 26 september 1955 op vrije voeten. Niettemin overleed hij pas in 1960, op 84-jarige leeftijd.Raeder was ook als maritiem historicus actief."@nl
|
| foaf:depiction | |
| foaf:isPrimaryTopicOf | |
| owl:sameAs | |
| dcterms:subject | |
| ns3:thumbnail | |
| ns3:wikiPageID |
"58861"^^xsd:integer
|
| ns3:wikiPageRevisionID |
"32586712"^^xsd:integer
|
All properties reside in the graph http://purl.org/collections/nl/niod/dbpedia_dump.ttl
The resource appears as object in one triple:
{ niod:entity-Raeder, owl:sameAs, Erich Raeder }