Local view for "http://nl.dbpedia.org/resource/Dodenspoorlijn"

No prefix for http://nl.dbpedia.org/resource/.
PredicateValue (sorted: none)
rdfs:label
dcterms:subject
ns4:status
ns3:wikiPageID
rdfs:comment
dcterms:subject
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageRevisionID
foaf:depiction
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns4:spoorwijdte
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:thumbnail
owl:sameAs
owl:sameAs
dcterms:subject
ns4:elektra
owl:sameAs
dcterms:subject
owl:sameAs
ns3:abstract
"|} 18px Portaal KNILDe Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birma-spoorlijn of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik van dwangarbeid.Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders; 15 000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren 7 000 Britten, 4 500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3 000 Nederlanders.Onder de westerse krijgsgevangenen waren veel KNIL-militairen en Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische Romoesja's en ook Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied.Na de voltooiing van de spoorweg in december 1943 bestond het werk uit onderhoud en reparatie van schade door geallieerde bommenwerpers. De werkkampen lagen vaak naast vitale punten van de spoorweg, waardoor bombardementen ook veel slachtoffers en gewonden onder de dwangarbeiders veroorzaakten.De doden, die aanvankelijk langs de spoorweg werden begraven, zijn later (her)begraven op drie erevelden: Chungkai en Kanchanaburi in Thailand en Thanbyuzayat in Birma. Deze werden aangelegd op initiatief van de Commonwealth War Graves Commission, de Britse zusterorganisatie van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting.Veel overlevenden ondervonden later geestelijke problemen. Ook hun nazaten hebben nog problemen gehad: het zogenaamde tweedegeneratiesyndroom. Een van de bekendste arbeiders aan de spoorlijn was de Nederlandse cabaretier Wim Kan.De eerste trein die over de spoorlijn reed was een bordeeltrein voor Japanse officieren.In het westen is de spoorlijn voornamelijk bekend van de film The Bridge on the River Kwai (Khwae Yai of grote Kwai). Tegenwoordig is de lijn nog in gebruik tot aan Nam Tok in de provincie Kanchanaburi. De spoorlijn volgt na de brug bij de stad Kanchanaburi voor een groot gedeelte de loop van de Khwae Noi (kleine Kwai)."@nl
ns4:wikiPageUsesTemplate
ns4:onderschrift
owl:sameAs
foaf:isPrimaryTopicOf
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageExternalLink
dcterms:subject
ns4:lengte
dcterms:subject
dcterms:subject
ns4:afbeelding
ns4:sporen
ns4:aanleg
rdfs:label
dcterms:subject
ns4:status
ns3:wikiPageID
rdfs:comment
dcterms:subject
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageRevisionID
foaf:depiction
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns4:spoorwijdte
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:thumbnail
owl:sameAs
owl:sameAs
dcterms:subject
ns4:elektra
owl:sameAs
dcterms:subject
owl:sameAs
ns3:abstract
"|} 18px Portaal KNILDe Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birma-spoorlijn of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik van dwangarbeid.Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders; 15 000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren 7 000 Britten, 4 500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3 000 Nederlanders.Onder de westerse krijgsgevangenen waren veel KNIL-militairen en Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische Romoesja's en ook Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied.Na de voltooiing van de spoorweg in december 1943 bestond het werk uit onderhoud en reparatie van schade door geallieerde bommenwerpers. De werkkampen lagen vaak naast vitale punten van de spoorweg, waardoor bombardementen ook veel slachtoffers en gewonden onder de dwangarbeiders veroorzaakten.De doden, die aanvankelijk langs de spoorweg werden begraven, zijn later (her)begraven op drie erevelden: Chungkai en Kanchanaburi in Thailand en Thanbyuzayat in Birma. Deze werden aangelegd op initiatief van de Commonwealth War Graves Commission, de Britse zusterorganisatie van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting.Veel overlevenden ondervonden later geestelijke problemen. Ook hun nazaten hebben nog problemen gehad: het zogenaamde tweedegeneratiesyndroom. Een van de bekendste arbeiders aan de spoorlijn was de Nederlandse cabaretier Wim Kan.De eerste trein die over de spoorlijn reed was een bordeeltrein voor Japanse officieren.In het westen is de spoorlijn voornamelijk bekend van de film The Bridge on the River Kwai (Khwae Yai of grote Kwai). Tegenwoordig is de lijn nog in gebruik tot aan Nam Tok in de provincie Kanchanaburi. De spoorlijn volgt na de brug bij de stad Kanchanaburi voor een groot gedeelte de loop van de Khwae Noi (kleine Kwai)."@nl
ns4:wikiPageUsesTemplate
ns4:onderschrift
owl:sameAs
foaf:isPrimaryTopicOf
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageExternalLink
dcterms:subject
ns4:lengte
dcterms:subject
dcterms:subject
ns4:afbeelding
ns4:sporen
ns4:aanleg
rdfs:label
dcterms:subject
ns4:status
ns3:wikiPageID
rdfs:comment
dcterms:subject
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageRevisionID
foaf:depiction
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns4:spoorwijdte
owl:sameAs
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:thumbnail
owl:sameAs
owl:sameAs
dcterms:subject
ns4:elektra
owl:sameAs
dcterms:subject
owl:sameAs
ns3:abstract
"|} 18px Portaal KNILDe Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birma-spoorlijn of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik van dwangarbeid.Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders; 15 000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren 7 000 Britten, 4 500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3 000 Nederlanders.Onder de westerse krijgsgevangenen waren veel KNIL-militairen en Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische Romoesja's en ook Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied.Na de voltooiing van de spoorweg in december 1943 bestond het werk uit onderhoud en reparatie van schade door geallieerde bommenwerpers. De werkkampen lagen vaak naast vitale punten van de spoorweg, waardoor bombardementen ook veel slachtoffers en gewonden onder de dwangarbeiders veroorzaakten.De doden, die aanvankelijk langs de spoorweg werden begraven, zijn later (her)begraven op drie erevelden: Chungkai en Kanchanaburi in Thailand en Thanbyuzayat in Birma. Deze werden aangelegd op initiatief van de Commonwealth War Graves Commission, de Britse zusterorganisatie van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting.Veel overlevenden ondervonden later geestelijke problemen. Ook hun nazaten hebben nog problemen gehad: het zogenaamde tweedegeneratiesyndroom. Een van de bekendste arbeiders aan de spoorlijn was de Nederlandse cabaretier Wim Kan.De eerste trein die over de spoorlijn reed was een bordeeltrein voor Japanse officieren.In het westen is de spoorlijn voornamelijk bekend van de film The Bridge on the River Kwai (Khwae Yai of grote Kwai). Tegenwoordig is de lijn nog in gebruik tot aan Nam Tok in de provincie Kanchanaburi. De spoorlijn volgt na de brug bij de stad Kanchanaburi voor een groot gedeelte de loop van de Khwae Noi (kleine Kwai)."@nl
ns4:wikiPageUsesTemplate
ns4:onderschrift
owl:sameAs
foaf:isPrimaryTopicOf
ns3:wikiPageExternalLink
ns3:wikiPageExternalLink
dcterms:subject
ns4:lengte
dcterms:subject
dcterms:subject
ns4:afbeelding
ns4:sporen
ns4:aanleg

All properties reside in the graph http://purl.org/collections/nl/niod/dbpedia_dump.ttl

The resource appears as object in 3 triples

Context graph